Πλατεία Αγίου Πέτρου
Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, Καλημέρα.
Θα θέλαμε σήμερα να σταθούμε σ’ ένα χάρισμα του Αγίου Πνεύματος που δεν είναι αρκετά κατανοητό ή που αντιμετωπίζεται επιπόλαια, αλλά που αγγίζει το βάθος της ταυτότητάς μας και της ζωής μας ως χριστιανών : πρόκειται για το χάρισμα της ευσέβειας.
Πρέπει αμέσως να διευκρινίσω ότι αυτό το χάρισμα δεν σημαίνει να συμπάσχει κανείς με κάποιον, να λυπάται τον πλησίον του, αλλά δείχνει το γεγονός ότι ανήκουμε στον Θεό, δείχνει τον βαθύ μας σύνδεσμο μ’ Αυτόν, ένα σύνδεσμο που δίνει νόημα σε όλη τη ζωή μας και μας κρατάει σταθερούς, σε κοινωνία μαζί Του, ακόμα και στις πιο δύσκολες και περίπλοκες στιγμές.
1. Αυτός ο δεσμός με τον Κύριο δεν θα πρέπει να νοείται σαν καθήκον ή σαν κάτι επιβεβλημένο. Είναι ένας δεσμός που έρχεται από μέσα. Πρόκειται για μια σχέση που βιώνεται με την καρδιά : είναι η φιλία μας με τον Θεό, που μας δόθηκε διά του Ιησού, μια φιλία που αλλάζει τη ζωή μας και μας γεμίζει ενθουσιασμό, χαρά. Για τον λόγο αυτόν το χάρισμα της ευσέβειας υποκινεί πριν απ’ όλα μέσα μας την ευγνωμοσύνη και τη δοξολογία. Αυτό είναι πράγματι το κίνητρο και το πιο αυθεντικό νόημα της λειτουργίας μας και της λατρείας μας. Όταν το Άγιο Πνεύμα μάς κάνει ν’ αντιλαμβανόμαστε την παρουσία του Κυρίου και όλη την αγάπη του για εμάς, ζεσταίνει την καρδιά μας και μας ωθεί σχεδόν φυσικά στην προσευχή και στη λειτουργία. Η ευσέβεια εἰναι, λοιπόν, συνώνυμη μ’ ένα αυθεντικό θρησκευτικό πνεύμα, με μια υιική εγγύτητα προς τον Θεό, μ’ εκείνη την ικανότητα να προσευχόμαστε σ’ αυτόν με αγάπη και απλότητα, πράγμα που χαρακτηρίζει τους ‘’ταπεινούς τη καρδία’’.
2. Αν το χάρισμα της ευσέβειας προκαλεί την αύξησή μας στη σχέση και στην κοινωνία με τον Θεό και μας οδηγεί να ζούμε σαν παιδιά του, μας βοηθάει ταυτόχρονα ώστε αυτή η αγάπη να ξεχειλίζει και πάνω στους άλλους και να τους αναγνωρίζουμε ως αδελφούς. Τότε ακριβώς θα μας εμψυχώνουν αισθήματα ευσέβειας – όχι ευσεβισμού ! – προς εκείνους που βρίσκονται πλάι μας και που τους συναντούμε κάθε μέρα. Γιατί είπα : όχι ευσεβισμού ; Επειδή μερικοί νομίζουν ότι δείχνει κανείς ευσέβεια όταν κλείνει τα μάτια, παίρνει το πρόσωπο μιας ευσεβούς εικόνας, κάνει πως είναι σαν άγιος. Στην τοπική μας διάλεκτο του Πιεμοντέ (στη Βόρεια Ιταλία) λέμε ότι κάποιος κάνει την «mugna quacia» (στην κυριολεξία : κεφάλι ήσυχου νερού). Αυτό δεν είναι το χάρισμα της ευσέβειας. Το χάρισμα της ευσέβειας σημαίνει να είσαι πραγματικά ικανός να χαίρεσαι με όποιον χαίρεται, να κλαις με όποιον κλαίει, να είσαι κοντά σε όποιον είναι μόνος ή αγωνιά, να διορθώνεις όποιον σφάλλει, να παρηγορείς τον θλιμμένο, να υποδέχεσαι και να βοηθάς όποιον βρίσκεται σε ανάγκη. Υπάρχει ένας πολύ στενός δεσμός ανάμεσα στο χάρισμα της ευσέβειας και στην πραότητα. Το χάρισμα της ευσέβειας που μας δίνεται από το Άγιο Πνεύμα μας κάνει ήπιους, ήρεμους, υπομονητικούς, ειρηνικούς με τον Θεό, στην υπηρεσία των άλλων με γλυκύτητα.
Αγαπητοί φίλοι, ο απόστολος Παύλος, στην Επιστολή προς Ρωμαίους, δηλώνει : «Πραγματικά, όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι παιδιά του Θεού. Γιατί το Πνεύμα που σας έδωσε ο Θεός δεν σας κάνει δούλους ούτε σας κάνει να φοβάστε. Αλλά το Πνεύμα που λάβατε σας κάνει παιδιά του Θεού. Και χάρη σ’ αυτό το Πνεύμα μιλάμε στον Θεό και του λέμε : ‘’Αββά !’’ που σημαίνει : Πατέρα !» (Ρωμ 8, 14-15). Ας ζητήσουμε από τον Κύριο, η δωρεά του Πνεύματός του να μπορέσει να νικήσει τον φόβο μέσα μας, τις αβεβαιότητές μας, όπως και το ανήσυχο πνεύμα μας, το ανυπόμονο, και να μπορέσει να μας κάνει χαρούμενους μάρτυρες του Θεού και της αγάπης του, λατρεύοντας τον Κύριο αληθινά και υπηρετώντας τον πλησίον μας με γλυκύτητα και με το χαμόγελο που μας δίνει το Άγιο Πνεύμα πάντα μέσα στη χαρά. Το Άγιο Πνεύμα ας δίνει σε όλους αυτό το χάρισμα της ευσέβειας
+